Net toen de COVID-19-pandemie in maart 2020 begon te woeden , stonden Trident Booksellers and Cafe in Boulder, Colorado voor een vergelijkbare uitdaging als kleine bedrijven over de hele wereld: hoe het hoofd boven water te houden

Leestijd: 5 minuten

Bron

Net toen de COVID-19-pandemie in maart 2020 begon te woeden , stonden Trident Booksellers and Cafe in Boulder, Colorado voor een vergelijkbare uitdaging als kleine bedrijven over de hele wereld: hoe het hoofd boven water te houden.

Werknemers wilden een eerlijk financieel beeld van wat er bij hun werkgever speelde. Ze hadden ook heel veel ideeën om het bedrijf overeind te houden en ze wilden een grotere stem als de groep mensen die regelmatig contact had met klanten.

Het bleek dat eigenaarschap van de werknemers beide problemen oploste en transparantie en een hernieuwde weg naar duurzaamheid en groei bood.

Het bedrijf bestaat al meer dan 40 jaar en was aanvankelijk eigendom van vier partners. Eén eigenaar verkocht zijn aandelen aan werknemers, waardoor het totale aantal eigenaren toenam tot 13 en werknemers werden uitgenodigd om aandelen van het bedrijf te kopen na een jaar dienstverband.

In een situatie die sommige mensen misschien afkeuren als een anti-kapitalistische nachtmerrie, vonden Trident Booksellers and Cafe (ook bekend als “de Trident”) niet alleen een nieuw leven, maar ontdekten ook groeimogelijkheden die voortkwamen uit de nieuw geslagen werknemers-eigenaren.

Met inzichten uit Buffer’s Small Business, Big Lessons podcast aflevering vier en het bijbehorende niet-gepubliceerde interview, deelden meerdere werknemers-eigenaren van de Trident waarom de boekwinkel overging op werknemerseigendom en hoe de verschuiving een positieve invloed had op het bedrijf.

De partners bij Trident Booksellers en Cafe Aandelen verkopen aan medewerkers

Na tientallen jaren eigendom te hebben gehad, wilde een van de vier eigenaren van Trident zijn aandelen tijdens de pandemie verzilveren. Hij begon het proces van het zoeken naar een koper en zag een veelbelovende kans: zijn werknemers.

Aanvankelijk dacht niemand er aan toen de Trident-partner zijn aandelen wilde verkopen, een uitkoop door een werknemer was onmiddellijk logisch gezien de geschiedenis van de Trident en hoe werknemers in het bedrijf kwamen opdagen.

Het café trok een serieuze menigte stamgasten aan, sommigen die al tientallen jaren kwamen, waarbij de eigenzinnige cultuur, het vriendelijke personeel en het historische gebouw de belangrijkste redenen waren om altijd terug te komen. Medewerkers en vaste klanten hebben in de loop der jaren sterke vriendschapsbanden opgebouwd. Sophia, een barista-eigenaar bij de Trident, zei zelfs dat een vaste klant zich bijna als haar oom voelt in plaats van alleen maar een klant.

Dit soort omgeving maakte werknemerseigendom aantrekkelijk voor de andere drie eigenaren van de Trident. Ze realiseerden zich dat de sterke band die medewerkers hadden met klanten de hele organisatie ten goede zou komen.

Werknemers gedroegen zich regelmatig als eigenaren binnen de Trident, deelden ideeën naar boven en gaven veel om klanten. Dus hen de kans geven om daadwerkelijk eigenaar te worden, was een geweldige volgende stap, omdat het niet alleen loyaliteit van werknemers beloonde, maar er ook voor zorgde dat de Trident zijn unieke cultuur zou behouden onder nieuw eigendom.

Cyanne Stonesmith, een werknemer-eigenaar die de boekhandel van de Trident runt, legde uit dat “met alle onzekerheid die er gebeurde” met de pandemie, “het voelde als het juiste moment” voor werknemers om in het bedrijf te kopen. Negen werknemers kochten destijds aandelen en Cyanne zei dat werknemers gezamenlijk een derde van het bedrijf bezitten.

Iedereen kan met de manager praten

Er vond een duidelijke positieve verschuiving plaats voor de Trident nadat deze eigendom werd van de werknemer. Voorheen hadden stamgasten die vragen hadden of een eigenaar wilden spreken – feedback van klanten was altijd onderdeel van de cultuur – een groots lied en dans nodig. Werknemers zouden ofwel een eigenaar moeten grijpen als ze in de buurt waren, of de noten naar boven moeten doorsturen en hopen dat iemand luisterde.

Nu kan elke klant met de manager praten, want de kans is groot dat hij net jouw koffie heeft gezet. En met de nieuwe coöperatieve eigendomsstructuur werken de oorspronkelijke drie eigenaren ook af en toe in ploegendiensten bij de Trident om dichter bij hun klanten en mede-eigenaren te zijn.

Jake, een assistent-manager en mede-eigenaar die het bier- en wijnprogramma bij de Trident leidt, deelde zijn gevoelens over deze verschuiving.

“We proberen niet alleen het volgende kwartaal te halen en groeien en groeien en groeien”, zei Jake. “Wat fijn is. Het voelt alsof de stemmen van mensen worden gerespecteerd. Ze voelen zich gehoord.”

Een deel van dat hernieuwde gevoel dat werknemers zich gehoord voelen, komt voort uit de nieuwe, op consensus gerichte managementstijl van de Trident. Onder de vorige eigendomsstructuur namen de vier eigenaren beslissingen en medewerkers voerden die beslissingen uit. Feedback van medewerkers was altijd welkom, maar kwam niet altijd op de besluitvormingstafel terecht. Nu deelde Cyanne mee dat de 13 eigenaren zich meer richten op het opbouwen van consensus voor beslissingen en een meerderheidsstemstructuur gebruiken om beslissingen te nemen.

‘Het gaat niet om een individu,’ zei Cyanne. “Het gaat over een gemeenschap, en kunnen werken met je collega’s en je mede-eigenaren is een van de meest lonende dingen.”

Tijdens vergaderingen is het een prioriteit om ervoor te zorgen dat ieders ideeën gehoord worden voordat er gestemd wordt, waarna het team werkt volgens een ‘niet-eens-en-toezegging’-stijl, zodat beslissingen niet verloren gaan in eindeloze gesprekken. Dit betekent dat mensen niet altijd hun zin krijgen, maar de wekelijkse (of soms tweewekelijkse) structuur van managementvergaderingen biedt iedereen de tijd om zijn of haar steentje bij te dragen.

“De mening van iedereen wordt gerespecteerd, iedereen krijgt inspraak, en als we aan het einde van die discussies een ja of nee-beslissing moeten nemen, stemmen we en het is een meerderheidsstem”, zei Cyanne. “En dus zelfs als iedereen het er niet mee eens is, of als iedereen niet de uitkomst krijgt die ze wilden, respecteren we allemaal echt elkaars mening en onze gedachten.”

De gevolgen van eigendom

De Trident is sinds de oprichting meer dan 40 jaar geleden een centrale figuur in Boulder geweest en heeft een gemeenschap ontwikkeld met een wereldwijd bereik. Barista’s zijn zelfs in verschillende landen erkend door reizigers die de Trident bezochten, en zowel stamgasten als vakantiegasten waren enthousiast dat hun favoriete barista ook mede-eigenaar is van het bedrijf.

Een onverwacht voordeel voor de Trident is dat het eigendom van de werknemer zijn eigen soort marketingcampagne werd. Cyanne zei dat nieuwe klanten – zowel van Boulder als toeristen naar het gebied – ervoor kozen om te stoppen bij de Trident omdat ze gefascineerd zijn door een café waar de barista’s een deel van het bedrijf bezitten. Dit was niet de bedoeling en het werd ook niet actief op de markt gebracht, maar de hechte cultuur van de Trident betekende dat stamgasten hoorden van de verschuiving, het nieuws naar buiten kwam en mensen gefascineerd raakten.

Onder de wereldwijde erkenning en cool-factor schuilt echter de echte impact van werknemerseigendom: niet alleen voelen werknemers een hernieuwd gevoel van trots voor hun bedrijf nu ze er een deel van bezitten, maar het bezit van een deel van een asset geeft werknemers echt hefboomwerking in hun leven. Omdat eigenwoningbezit voor millennials en Gen-Z steeds meer buiten bereik komt in steden als Boulder, wordt het bezit van aandelen in een bedrijf het bezit waar werknemers tegen kunnen lenen, gebruik van kunnen maken en een grotere persoonlijke impact op kunnen hebben.

Aangezien de Trident al is opgezet voor management in consensusstijl en nieuwe werknemers welkom zijn om na een jaar werken in het bedrijf te stappen, is er nog meer kans voor de Trident om meer impact te hebben dan het creëren van lokale banen. En de 13 huidige eigenaren zijn enthousiast om te zien wie er als volgende langskomt.

“Ik ben erg enthousiast dat meer mensen zich willen inkopen”, zei Cyanne.